Πολύ συχνά στα Μ. Μ. Ε., στις αγορεύσεις των κοινοβουλίων και των διεθνών οργανισμών, όπως και στις καθημερινές συζητήσεις των ανθρώπων γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του ανθρώπου εν γένει και ειδικώτερα για τα δικαιώματα του εργάτη, του παιδιού, της γυναίκας, του αναπήρου, του ασθενούς και άλλων ευπαθών και αδυνάτων κοινωνικών ομάδων. Σπάνια όμως ή και καθόλου γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του Θεού. Ο ανθρωποκεντρικός πολιτισμός μας δεν το ανέχεται αυτό.
Στο χώρο όμως της Εκκλησίας τονίζεται συνεχώς, αυτό που ξεχνά ο εκκοσμικευμένος άνθρωπος, τα δικαιώματα του Θεού. Ο Θεός, ο δημιουργός μας έχει κι αυτός δικαιώματα. Στη ζωή μας, στη σκέψη μας, στον πολιτισμό μας, στην εν γένει δράση και εξέλιξή μας. Μάλιστα στη θεολογία της Εκκλησίας μας τονίζεται ότι όσο πιο άγιος είναι κανείς τόσο ξεχνά τα δικαιώματά του και θυμάται αποκλειστικά και μόνο τα δικαιώματα του Θεού και τις συμβουλές του. Θυμάται συνεχώς ότι ο Θεός έχει δικαίωμα να έχει την πρώτη θέση σ’ όλες τις αποφάσεις μας, τις ενέργειες μας, τα προγράμματά μας. Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας προσευχόταν συνεχώς με τα λόγια του ψαλμωδού «ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου». Εδώ βρίσκεται το λεπτό σημείο και η οριακή διαφορά τους από τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι συνεχώς μιλάνε και παρουσιάζουν και διαμαρτύρονται για τα δικαιώματά τους και αδιαφορούν εντελώς για τα δικαιώματα του Θεού και τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους, τα οποία συχνά τα ποδοπατούν κατά τον χειρότερο τρόπο.
Το πόσο βασικό σημείο είναι για την Εκκλησία τα δικαιώματα του Θεού φαίνεται από τ’ αναστάσιμα και νεκρώσιμα «ευλογητάρια». Τα τροπάρια δηλαδή, που έχουν σαν προκείμενό τους το «ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου» και τα οποία είναι έξι τον αριθμό, επειδή έξι είναι και οι φορές που επαναλαμβάνει τη φράση αυτή ο 118ος ψαλμός. Τα τροπάρια αυτά τα επαναλαμβάνει η Εκκλησία μας κάθε Κυριακή (τα αναστάσιμα) και κάθε Σάββατο και νεκρώσιμη προσευχή και ακολουθία (τα νεκρώσιμα). Ο δε 118ος ψαλμός αναφέρει τη λέξη δικαιώματα (του Θεού) σε διάφορες φράσεις του 27 φορές! Θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει μία έρευνα που θα παρουσιάζει πόσες φορές βρίσκεται αυτή η φράση, η τόσο ξεχασμένη από τους διαφόρους υποστηρικτές των «δικαιωμάτων του ανθρώπου», σ’ όλη την αγία Γραφή.
Ας δούμε από πού απορρέουν τα δικαιώματα του Θεού.
α΄) Σαραντισμός. Σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του μωρού η μητέρα το πηγαίνει στην Εκκλησία. Τι συμβολίζει αυτή η ακολουθία; Πέρα από τον καθαρισμό της μητέρας, σύμφωνα με τα έθιμα της Παλαιάς Διαθήκης, ο κυρίως συμβολισμός της και το κύριο νόημά της είναι ότι το μωρό ανήκει στο Θεό. Είναι ιδιοκτησία του και έχει την απόλυτη κυριότητα του, για να χρησιμοποιήσουμε νομικούς όρους. Οι γονείς είναι απλώς οι εν Κυρίω κηδεμόνες του.
β΄) Βάπτισμα. Ο πιστός ομολογεί, ο ίδιος ή ο νουνός του, ότι αποτάσσεται τον Σατανά και συντάσσεται με το Χριστό. Πεθαίνει ως προς την αμαρτία και ζει εν Χριστώ. Αποτάσσεται το ίδιον μεταπτωτικό φρόνημα και θέλημά του και συντάσσεται απολύτως με το θέλημα του Χριστού. Ιδανικό του αυτό που λέγει ο Παύλος· «Ζω δε ουκέτι εγώ· ζη δε εν εμοί Χριστός».
Συνεπώς, αφού ο Θεός έχει δικαιώματα επάνω μας, τα οποία εμείς οι ίδιοι αναγνωρίσαμε, θα πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα ικανοποιούμε.
Θα πρέπει να συμμετέχουμε στη λατρεία της Κυριακής. Η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου και είναι αφιερωμένοι σ’ αυτόν. Σε άλλες γλώσσες η ονομασία της παραμένει η ίδια που υπήρχε, όταν όλοι ήταν ειδωλολάτρες. Π.χ. στα αγγλικά· Sunday=η ημέρα του ηλίου. Στην ελληνική όμως γλώσσα έχει καθαρά τη χριστιανική της ονομασία. Κυριακή· η ημέρα του Κυρίου. Κι όμως την ημέρα αυτή την χρησιμοποιούμε σ’ οτιδήποτε άλλο εκτός από τη λατρεία του Κυρίου. Οι δικαιολογίες μας γνωστές από παλιά. «Αγρόν ηγόρασα, γυναίκα έγημα, ζεύγη βοών ηγόρασα». Κι όμως το επάγγελμα, ο γάμος, οι κοινωνικές συναναστροφές και η ψυχαγωγία είναι για να μας οδηγούν κοντά στο Χριστό και ν’ ασκούμαστε εν Χριστώ και όχι να μας απομακρύνουν και να μας αποξενώνουν από το Χριστό. Ένας μεγάλος σύγχρονος γέροντας, Ρουμάνος, ο Θεόφιλος Παραϊάν λέγει τα εξής ενδιαφέροντα σχετικά με το θέμα μας. «Εγώ επιμένω σε όλους, να πηγαίνουν, αν όχι σε όλες τις ακολουθίες, τουλάχιστον στη θεία λειτουργία. Κι αν συμβεί κάποιος να μη πηγαίνει στη θεία λειτουργία ούτε που κάθομαι να συνομιλήσω μαζί του! Γιατί δεν έχω να του πω τίποτα! Κάποιος, όταν τον ρώτησα τι κάνει την ώρα που πρέπει να βρίσκεται στην Εκκλησία, μου απάντησε· «βλέπω τηλεόραση». Τότε του είπα· «Πρόσεξε αυτό σημαίνει ότι μπροστά σου έχεις την τηλεόραση, ενώ στο Θεό έχεις γυρίσει την πλάτη σου. Άλλαξε λοιπόν. Πήγαινε στην Εκκλησία, ώστε να έχεις μπροστά σου το Θεό και πίσω την τηλεόραση».
Θα πρέπει να μετέχουμε της μυστηριακής ζωής. Η Αγία Σοφία της Κων/πόλεως είχε 60 ιερείς και 120 διακόνους, όχι απλώς για μεγαλοπρέπεια και επισημότητα, αλλά για να προλαβαίνουν και να επαρκούν στις μυστηριακές ανάγκες των χιλιάδων πιστών που συγκεντρωνόταν εκεί. Οι περισσότεροι από εμάς μετέχουμε των μυστηρίων σπανίως ή έχουμε να εξομολογηθούμε και να κοινωνήσουμε από την εποχή που ήμασταν μαθητές ή στρατιώτες. Κι όμως δεν μπορούμε να ανήκουμε στο σώμα της Εκκλησίας όταν είμαστε αποκομμένοι από τα μυστήρια της.
Θα πρέπει να μετέχουμε της κατηχήσεως και εμείς και τα παιδιά μας. Ο Χριστός είναι ο αιώνιος διδάσκαλός μας και μεις πρέπει να είμαστε συνεχώς μαθητές του. Κι όμως ελάχιστοι παρακολουθούμε απογευματινά κηρύγματα ή ακούμε κασσέτες και C.D., που να περιέχουν θρησκευτικές ομιλίες. Ελάχιστοι διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία και άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Προσευχή καθημερινή και αδιάλειπτη και ακρόαση κηρύγματος για μας είναι η ανάγνωση της εφημερίδας και η παρακολούθηση ανελλιπώς της τηλεοράσεως ή του διαδικτύου. Αφήσαμε τον ουρανό «στα πουλιά και τους παπάδες» όπως έλεγε κάποιος άθεος.
Θα πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε να βιώνουμε τις εντολές της αγίας Γραφής και να ευθυγραμμίζουμε τη ζωή μας με το θέλημά του Θεού. Αυτό κάνανε οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Εμείς πολλές φορές παρακολουθούμε τυπικά και εθιμικά τις πανηγύρεις των αγίων που εορτάζουν, αλλά δεν έχουμε ουσιαστική σχέση μαζί τους, αφού δεν μιμούμαστε το παράδειγμά τους.
Έχει λοιπόν ο Θεός δικαιώματα επάνω μας· μη το ξεχνάμε.
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
Like this:
Like Loading...
Ενορία Αγίου Νικολάου - Parochie Heilige Nicolaas - Parish of Saint Nicolas 
Πολύ συχνά στα Μ. Μ. Ε., στις αγορεύσεις των κοινοβουλίων και των διεθνών οργανισμών, όπως και στις καθημερινές συζητήσεις των ανθρώπων γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του ανθρώπου εν γένει και ειδικώτερα για τα δικαιώματα του εργάτη, του παιδιού, της γυναίκας, του αναπήρου, του ασθενούς και άλλων ευπαθών και αδυνάτων κοινωνικών ομάδων. Σπάνια όμως ή και καθόλου γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του Θεού. Ο ανθρωποκεντρικός πολιτισμός μας δεν το ανέχεται αυτό.
Στο χώρο όμως της Εκκλησίας τονίζεται συνεχώς, αυτό που ξεχνά ο εκκοσμικευμένος άνθρωπος, τα δικαιώματα του Θεού. Ο Θεός, ο δημιουργός μας έχει κι αυτός δικαιώματα. Στη ζωή μας, στη σκέψη μας, στον πολιτισμό μας, στην εν γένει δράση και εξέλιξή μας. Μάλιστα στη θεολογία της Εκκλησίας μας τονίζεται ότι όσο πιο άγιος είναι κανείς τόσο ξεχνά τα δικαιώματά του και θυμάται αποκλειστικά και μόνο τα δικαιώματα του Θεού και τις συμβουλές του. Θυμάται συνεχώς ότι ο Θεός έχει δικαίωμα να έχει την πρώτη θέση σ’ όλες τις αποφάσεις μας, τις ενέργειες μας, τα προγράμματά μας. Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας προσευχόταν συνεχώς με τα λόγια του ψαλμωδού «ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου». Εδώ βρίσκεται το λεπτό σημείο και η οριακή διαφορά τους από τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι συνεχώς μιλάνε και παρουσιάζουν και διαμαρτύρονται για τα δικαιώματά τους και αδιαφορούν εντελώς για τα δικαιώματα του Θεού και τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους, τα οποία συχνά τα ποδοπατούν κατά τον χειρότερο τρόπο.
Το πόσο βασικό σημείο είναι για την Εκκλησία τα δικαιώματα του Θεού φαίνεται από τ’ αναστάσιμα και νεκρώσιμα «ευλογητάρια». Τα τροπάρια δηλαδή, που έχουν σαν προκείμενό τους το «ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου» και τα οποία είναι έξι τον αριθμό, επειδή έξι είναι και οι φορές που επαναλαμβάνει τη φράση αυτή ο 118ος ψαλμός. Τα τροπάρια αυτά τα επαναλαμβάνει η Εκκλησία μας κάθε Κυριακή (τα αναστάσιμα) και κάθε Σάββατο και νεκρώσιμη προσευχή και ακολουθία (τα νεκρώσιμα). Ο δε 118ος ψαλμός αναφέρει τη λέξη δικαιώματα (του Θεού) σε διάφορες φράσεις του 27 φορές! Θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει μία έρευνα που θα παρουσιάζει πόσες φορές βρίσκεται αυτή η φράση, η τόσο ξεχασμένη από τους διαφόρους υποστηρικτές των «δικαιωμάτων του ανθρώπου», σ’ όλη την αγία Γραφή.
Ας δούμε από πού απορρέουν τα δικαιώματα του Θεού.
α΄) Σαραντισμός. Σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του μωρού η μητέρα το πηγαίνει στην Εκκλησία. Τι συμβολίζει αυτή η ακολουθία; Πέρα από τον καθαρισμό της μητέρας, σύμφωνα με τα έθιμα της Παλαιάς Διαθήκης, ο κυρίως συμβολισμός της και το κύριο νόημά της είναι ότι το μωρό ανήκει στο Θεό. Είναι ιδιοκτησία του και έχει την απόλυτη κυριότητα του, για να χρησιμοποιήσουμε νομικούς όρους. Οι γονείς είναι απλώς οι εν Κυρίω κηδεμόνες του.
β΄) Βάπτισμα. Ο πιστός ομολογεί, ο ίδιος ή ο νουνός του, ότι αποτάσσεται τον Σατανά και συντάσσεται με το Χριστό. Πεθαίνει ως προς την αμαρτία και ζει εν Χριστώ. Αποτάσσεται το ίδιον μεταπτωτικό φρόνημα και θέλημά του και συντάσσεται απολύτως με το θέλημα του Χριστού. Ιδανικό του αυτό που λέγει ο Παύλος· «Ζω δε ουκέτι εγώ· ζη δε εν εμοί Χριστός».
Συνεπώς, αφού ο Θεός έχει δικαιώματα επάνω μας, τα οποία εμείς οι ίδιοι αναγνωρίσαμε, θα πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα ικανοποιούμε.
Θα πρέπει να συμμετέχουμε στη λατρεία της Κυριακής. Η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου και είναι αφιερωμένοι σ’ αυτόν. Σε άλλες γλώσσες η ονομασία της παραμένει η ίδια που υπήρχε, όταν όλοι ήταν ειδωλολάτρες. Π.χ. στα αγγλικά· Sunday=η ημέρα του ηλίου. Στην ελληνική όμως γλώσσα έχει καθαρά τη χριστιανική της ονομασία. Κυριακή· η ημέρα του Κυρίου. Κι όμως την ημέρα αυτή την χρησιμοποιούμε σ’ οτιδήποτε άλλο εκτός από τη λατρεία του Κυρίου. Οι δικαιολογίες μας γνωστές από παλιά. «Αγρόν ηγόρασα, γυναίκα έγημα, ζεύγη βοών ηγόρασα». Κι όμως το επάγγελμα, ο γάμος, οι κοινωνικές συναναστροφές και η ψυχαγωγία είναι για να μας οδηγούν κοντά στο Χριστό και ν’ ασκούμαστε εν Χριστώ και όχι να μας απομακρύνουν και να μας αποξενώνουν από το Χριστό. Ένας μεγάλος σύγχρονος γέροντας, Ρουμάνος, ο Θεόφιλος Παραϊάν λέγει τα εξής ενδιαφέροντα σχετικά με το θέμα μας. «Εγώ επιμένω σε όλους, να πηγαίνουν, αν όχι σε όλες τις ακολουθίες, τουλάχιστον στη θεία λειτουργία. Κι αν συμβεί κάποιος να μη πηγαίνει στη θεία λειτουργία ούτε που κάθομαι να συνομιλήσω μαζί του! Γιατί δεν έχω να του πω τίποτα! Κάποιος, όταν τον ρώτησα τι κάνει την ώρα που πρέπει να βρίσκεται στην Εκκλησία, μου απάντησε· «βλέπω τηλεόραση». Τότε του είπα· «Πρόσεξε αυτό σημαίνει ότι μπροστά σου έχεις την τηλεόραση, ενώ στο Θεό έχεις γυρίσει την πλάτη σου. Άλλαξε λοιπόν. Πήγαινε στην Εκκλησία, ώστε να έχεις μπροστά σου το Θεό και πίσω την τηλεόραση».
Θα πρέπει να μετέχουμε της μυστηριακής ζωής. Η Αγία Σοφία της Κων/πόλεως είχε 60 ιερείς και 120 διακόνους, όχι απλώς για μεγαλοπρέπεια και επισημότητα, αλλά για να προλαβαίνουν και να επαρκούν στις μυστηριακές ανάγκες των χιλιάδων πιστών που συγκεντρωνόταν εκεί. Οι περισσότεροι από εμάς μετέχουμε των μυστηρίων σπανίως ή έχουμε να εξομολογηθούμε και να κοινωνήσουμε από την εποχή που ήμασταν μαθητές ή στρατιώτες. Κι όμως δεν μπορούμε να ανήκουμε στο σώμα της Εκκλησίας όταν είμαστε αποκομμένοι από τα μυστήρια της.
Θα πρέπει να μετέχουμε της κατηχήσεως και εμείς και τα παιδιά μας. Ο Χριστός είναι ο αιώνιος διδάσκαλός μας και μεις πρέπει να είμαστε συνεχώς μαθητές του. Κι όμως ελάχιστοι παρακολουθούμε απογευματινά κηρύγματα ή ακούμε κασσέτες και C.D., που να περιέχουν θρησκευτικές ομιλίες. Ελάχιστοι διαβάζουμε θρησκευτικά βιβλία και άρθρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Προσευχή καθημερινή και αδιάλειπτη και ακρόαση κηρύγματος για μας είναι η ανάγνωση της εφημερίδας και η παρακολούθηση ανελλιπώς της τηλεοράσεως ή του διαδικτύου. Αφήσαμε τον ουρανό «στα πουλιά και τους παπάδες» όπως έλεγε κάποιος άθεος.
Θα πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε να βιώνουμε τις εντολές της αγίας Γραφής και να ευθυγραμμίζουμε τη ζωή μας με το θέλημά του Θεού. Αυτό κάνανε οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Εμείς πολλές φορές παρακολουθούμε τυπικά και εθιμικά τις πανηγύρεις των αγίων που εορτάζουν, αλλά δεν έχουμε ουσιαστική σχέση μαζί τους, αφού δεν μιμούμαστε το παράδειγμά τους.
Έχει λοιπόν ο Θεός δικαιώματα επάνω μας· μη το ξεχνάμε.
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
Like this: