Τον Μάρτιο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο δάσκαλος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, ένας από τους ιστορικούς αγιογράφους του ναού μας.
«Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί την Ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής χωρίς την παρουσία του Τέτση; Η συνολική εικόνα της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής θα έχανε ακαριαία τους υψηλότατους τόνους της και κυρίως αυτόν τον μεταδοτικό παλμό, αυτόν τον ακαταμάχητο οίστρο, το ιαματικό αίσθημα ζωτικής ευφορίας και ψυχικής υγείας που αποπνέουν τα έργα του Υδραίου δημιουργού», είχε πει πριν λίγες ημέρες η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και στενή του φίλη, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, στην εκδήλωση του υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο του απένειμε το εικαστικό βραβείο «Γιάννη Μόραλη», όμως η ήδη επιβαρυμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να παραστεί.
Ο Παναγιώτης Τέτσης, γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής ενώ την ίδια χρονιά γνωρίζει τους «πραγματικούς του δασκάλους», τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα. Το 1943 σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της «Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών» στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί η εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, ο Π. Τέτσης εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας.
Τον Οκτώβριο του 1956, λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια του ναού μας, ανέλαβε την αγιογράφηση μέρους του ο Τέτσης.
Εξετέλεσε τις εξής νωπογραφίες:
Στην κεντρική κόγχη του ιερού βήματος την Πλατυτέρα των Ουρανών.
Πλατυτέρα. Έργο Π. Τέτση
Εκατέρωθεν του διλόβου παραθύρου της κόγχης, σε ολόσωμη στάση τους Τρείς Ιεράρχες και τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.
Τρείς Ιεράρχες και Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος
Τρείς Ιεράρχες
Στον θόλο του Τρούλλου τον Χριστό Παντοκράτορα.
Έργο Π. Τέτση
Η τεχνοτροπία του Τέτση εντάσσεται μέσα στη νεοβυζαντινή ζωγραφική παράδοση. Οι μορφές εκφράζουν πραότητα και επιβλητικότητα.
Το γεγονός που κάνει τόσο σημαντική την ύπαρξη και εκτέλεση αγιογραφιών του αείμνηστου Τέτση στον ναό μας δεν είναι μόνο η εκτέλεση του έργου από έναν κορυφαίο σύγχρονο καλλιτέχνη αλλά και αυτή καθεαυτή η κατασκευή αγιογραφιών αφού ο Τέτσης λίγες φορές ασχολήθηκε με την αγιογραφία.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ιστορικό κειμήλιο ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας το οποίο αποτελεί κόσμημα για το Ναό μας αλλά και γενικότερα για τον Ελληνισμό.
Σε αυτό το πλαίσιο κυμαίνονται και οι προσπάθειες μας για την συντήρηση των παραπάνω έργων, αφού η πολυκαιρία έχει δημιουργήσει φθορές.
Πηγή: “Χρονικό της Ενώσεως Ελλήνων Ολλανδίας”, Θεόδωρου Θεοδωρίδη.
Ενορία Αγίου Νικολάου - Parochie Heilige Nicolaas - Parish of Saint Nicolas 
Τον Μάρτιο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο δάσκαλος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης, ένας από τους ιστορικούς αγιογράφους του ναού μας.
«Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί την Ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής χωρίς την παρουσία του Τέτση; Η συνολική εικόνα της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής θα έχανε ακαριαία τους υψηλότατους τόνους της και κυρίως αυτόν τον μεταδοτικό παλμό, αυτόν τον ακαταμάχητο οίστρο, το ιαματικό αίσθημα ζωτικής ευφορίας και ψυχικής υγείας που αποπνέουν τα έργα του Υδραίου δημιουργού», είχε πει πριν λίγες ημέρες η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και στενή του φίλη, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, στην εκδήλωση του υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο του απένειμε το εικαστικό βραβείο «Γιάννη Μόραλη», όμως η ήδη επιβαρυμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να παραστεί.
Ο Παναγιώτης Τέτσης, γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής ενώ την ίδια χρονιά γνωρίζει τους «πραγματικούς του δασκάλους», τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα. Το 1943 σπουδάζει ζωγραφική στο προπαρασκευαστικό τμήμα της «Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών» στην Αθήνα, κοντά στους Δ. Μπισκίνη και Π. Μαθιόπουλο. Ακολουθεί η εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής, κοντά στον Κ. Παρθένη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956, ο Π. Τέτσης εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας.
Τον Οκτώβριο του 1956, λίγους μήνες μετά τα εγκαίνια του ναού μας, ανέλαβε την αγιογράφηση μέρους του ο Τέτσης.
Εξετέλεσε τις εξής νωπογραφίες:
Στην κεντρική κόγχη του ιερού βήματος την Πλατυτέρα των Ουρανών.
Εκατέρωθεν του διλόβου παραθύρου της κόγχης, σε ολόσωμη στάση τους Τρείς Ιεράρχες και τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.
Στον θόλο του Τρούλλου τον Χριστό Παντοκράτορα.
Η τεχνοτροπία του Τέτση εντάσσεται μέσα στη νεοβυζαντινή ζωγραφική παράδοση. Οι μορφές εκφράζουν πραότητα και επιβλητικότητα.
Το γεγονός που κάνει τόσο σημαντική την ύπαρξη και εκτέλεση αγιογραφιών του αείμνηστου Τέτση στον ναό μας δεν είναι μόνο η εκτέλεση του έργου από έναν κορυφαίο σύγχρονο καλλιτέχνη αλλά και αυτή καθεαυτή η κατασκευή αγιογραφιών αφού ο Τέτσης λίγες φορές ασχολήθηκε με την αγιογραφία.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ιστορικό κειμήλιο ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας το οποίο αποτελεί κόσμημα για το Ναό μας αλλά και γενικότερα για τον Ελληνισμό.
Σε αυτό το πλαίσιο κυμαίνονται και οι προσπάθειες μας για την συντήρηση των παραπάνω έργων, αφού η πολυκαιρία έχει δημιουργήσει φθορές.
Πηγή: “Χρονικό της Ενώσεως Ελλήνων Ολλανδίας”, Θεόδωρου Θεοδωρίδη.
Like this: