…ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ… ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!!!

Από την εμπειρία μίας Χριστιανής…..

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος ξενυχτάει.

Αυτοί που τους διαλέγεις (διασκέδαση, ενασχόληση με  το διαδίκτυο κ.α.).

Κι αυτοί που σε …διαλέγουν: ένας πόνος δικός σου ή άλλου, ωράριο εργασίας, σκέψεις έμμονες, αδιέξοδες, συναισθήματα αβάσταχτα κ.λ.π.

 Είναι  κι αυτοί που αρχικά  τους έχεις διαλέξει, αλλά  μετά σου επιβάλλονται (διάβασμα βιβλίου, διαδίκτυο, συζήτηση, δημιουργία… κ.λ.π.)

Ένας από τους επιλεγμένους λόγους  είναι  να παρακολουθήσουμε αγρυπνία σε Ιερό  Ναό με τέλεση Θείας Λειτουργίας (δηλαδή συμπροσευχή).

Ένα από τα «δυστυχώς» και απ’ τις αιτίες προσωπικής μου αγανάκτησης απέναντι σε μια -παρακμιακή κατά την αντίληψή μου  κατάσταση,  είναι   ότι  γίνονται πολύ λίγες αγρυπνίες. Ευτυχώς περισσότερες στα Μοναστήρια (ακόμα και στην καρδιά της Αθήνας! οι ενδιαφερόμενοι ψάχνουν και βρίσκουν…)

Με τούτες τις σκέψεις μου (μέσα από τελείως προσωπικό βίωμα περασμένο «δια πυρός και σιδήρου»)  θέλω να περιγράψω αμυδρά τους παρευρισκόμενους σε τέτοιες νυχτερινές συμπροσευχές:

Είναι  όλοι τους αποφασισμένοι. Δεν πάνε «για το καλό» ή «για να κρατήσουνε την Παράδοση». Πάνε με σκοπό να κάνουν σωματικό κόπο, να βρεθούν αντιμέτωποι με τις αντοχές τους, άρα και με βαθύτερα μέρη του εαυτού τους. Ακόμα και το ντύσιμο  είναι  απλό και χαλαρό, εξυπηρετικό για μικρή «κακουχία», κι όχι για ευαρέσκεια των ξένων βλεμμάτων!

Ο σκοπός, μια προγενέστερη ίσως εμπειρία, μια πηγαία πνευματική δίψα, το περιβάλλον, χαλαρώνουν τις αντιστάσεις του εγώ…

Συντελούν στο να  αφήνεσαι, να παραδίνεσαι…

Και το όφελος; Πολύ προσωπικό, μυστικό, μυστηριακό, έντονο…

Γιατί  όλοι βγαίνουν ακμαίοι και χαρούμενοι!

Προσωπικά, κι όσο μου επιτρέπεται μέσα απ’ αυτόν τον χώρο, καταθέτω  ότι  μόλις πρόσφατα συμμετέχω σ’ αυτό το είδος της προσευχής, ακολουθούμενη πάντα και παντού από τον ορθολογισμό μου…

Κι όμως, σ’ αυτές τις ώρες, μου ‘χουν συμβεί συνειδητοποιήσεις για τη Ζωή, για τη ζωή μου, έχω πάρει αποφάσεις, έχω αγγίξει δυσπρόσιτα κομμάτια του εαυτού μου… 

Γι’ αυτό ίσως προτείνω μια τέτοια εμπειρία ακόμα και σε μη πιστούς…

Αρκεί να μην αναμένουν κάτι… Γιατί τα αληθινά, τα αιώνια, τα υπερφυσικά, έρχονται κα μας βρίσκουν μέσα απ τους δικούς τους νόμους… που μας τους αποκαλύπτουν κιόλας,  λίγο-λίγο…

Έχω απ’ το παρελθόν εμπειρίες κι από άλλου είδους συμπροσευχές. Σ’ αυτές τις Ορθόδοξες νυχτερινές, βρίσκω προορισμό, πορεία, νόημα, πολλή συντροφιά και προστασία των Αγίων, ανθρωπιά, Ουρανό, απόλυτο τώρα, επέκεινα, χαρά προσφερόμενη, σιγουριά  ότι  πατάω σε μια πεπατημένη γη  έμπειρων φωτοφόρων, ευλογημένων, χαριτωμένων  ανθρώπων, που τους έχει αποκαλυφθεί η Αλήθεια…