Φανταστείτε στη σημερινή μας εποχή ένα κοντούλικο, καλοαναθρεμένο και καλοντυμένο ανθρωπάκι, γνωστό σε όλους λόγω του υψηλού αξιώματος του αλλά και των αδικιών του, να είναι σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα δέντρο, αψηφώντας τα σχόλια του κόσμου, προκειμένου να δει Αυτόν για Τον οποίο όλοι περιγράφουν ως Μεσσία, Προφήτη, Υιό του Θεού, θαυματουργό ή με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρισμό που δηλώνει φανερά το πόσο σημαντικός είναι αυτός που έρχεται.
Αυτή ακριβώς την εικόνα παρουσιάζει και το σημερινός μας Ευαγγελικό ανάγνωσμα: ένας αρχιτελώνης, ο Ζακχαίος, γνωστός για τον πλούτο του αλλά και για το άδικο τρόπο με το οποίο τον απόκτησε, προκειμένου να δει τον ερχόμενο Κύριο, κάνει μια σειρά πράξεων που φαίνονται αδιανόητες για έναν άνθρωπο της θέσης του. Για να εγκλιματιστούμε καλύτερα με το κλίμα της εποχής θα πρέπει να καταλάβουμε ότι παρόλο που μιλάμε για μία διαφορετική εποχή, ορισμένα μοτίβα κοινωνικής συμπεριφοράς παραμένουν αναλοίωτα στο χρόνο.
Το πρώτο γεγονός που εκπλήσσει είναι η απόφαση του να ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Ένας άνθρωπος αυτής της κοινωνικής τάξης, προκειμένου να συναντήσει Αυτόν που μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα του, αψηφά κάθε επικριτικό σχόλιο, ταπεινώνει τον εαυτό του και γίνεται στην συμπεριφορά όμοιος με ένα παιδί. Τι όμως είναι αυτό που τον έφερε σε αυτό το σημείο; Τα στοιχεία που παραθέτει το Ευαγγέλιο για την ζωή του σε συνδυασμό με τις ιστορικές πληροφορίες που έχουμε για την συγκεκριμένη περίοδο μπορούν να μας οδηγήσουν σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα. Οι τελώνες (έφοροι) της εποχής εκείνης ήταν διορισμένοι υπάλληλοι του Ρωμαικού κράτους και είχαν ως υποχρέωση να μαζεύουν χρήματα ως φόρους από τους συμπολίτες τους. Οι ίδιοι δεν ελάμβαναν κάποιο μισθό από το κράτος και για να ζήσουν έπαιρναν περισσότερα χρήματα από τους φορολογούμενους, προκειμένου μέρος αυτών να το αποδώσουν στο κράτος και μέρος να το κρατήσουν για τον εαυτό τους. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο μισητοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι από την τοπική κοινωνία, καθώς και το μέγεθος της εκμετάλλευσης προκειμένουν να καρπωθούν κέρδη προς ιδιωτικό όφελος. Αυτή λοιπόν η χρόνια εκμετάλλευση των συμπολιτών του Ζακχαίου, καθώς και η εμφανής δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι του είχε πιθανόν δημιουργήσει στην ψυχή του τέτοια ψυχικά βάρη, που πλέον δεν άντεχε να ζει με τον τρόπο που ζούσε και προσπαθούσε να βρει τρόπο να εξιλεωθεί.
Το Ευαγγέλιο μας με ένα μοναδικό τρόπο μας παρουσιάζει βήμα βήμα αυτή την έμπρακτη εξιλέωση. Η συνάντηση του με τον Κύριο και η απόφαση του Χριστού να πάει σπίτι του αποτελεί το σημείο της ολοκληρωτικής αλλαγής της ζωής του. Ο Ζακχαίος βάζοντας τον Χριστό στο σπίτι Του κάνει μία εκ βαθέων εξομολόγηση που αποτελεί διαχρονικό παράδειγμα ως προς τον τρόπο εξομολογήσεως για όλους τους χριστιανούς. Δεν εξομολογείται μόνο τα αμαρτήματα του, μένοντας σε μία επιφανειακή ψυχολογική τακτοποίηση μέσω της παραδοχής των σφαλμάτων του. Η συγχώρεση που παίρνει από τον Χριστό μετατρέπεται σε έμπρακτη απόδειξη της μετάνοιας του όταν αποφασίζει να δώσει πίσω όλα όσα έχει κλέψει καθώς και το ήμισυ της περιουσία του στους φτωχούς ανεξάρτητα από το αν είχε πάρει χρήματα από αυτούς ο ίδιος. Ας αναλογιστούμε για μία στιγμή εμείς οι ίδιοι, όταν αποφασίζουμε να εξομολογηθούμε, τι πράττουμε. Η εξομολόγηση μας αποτελεί μία παράθεση των σφαλμάτων μας προς το πλησίον και εκεί τις περισσότερες φορές τελειώνουν όλα. Ικανοποιημένοι ότι πράξαμε το καθήκον μας, ξαλαφρωμένοι για το γεγονός ότι βρήκαμε το θάρρος να πούμε ότι μας βάρενε, συνεχίζουμε την καθημερινότητα μας. Στην καλύτερη περίπτωση μετανοούμε και συνειδητά πλέον αποφασίζουμε να αλλάξουμε και τον τρόπο ζωής μας αποφεύγοντας τα λάθη που κάναμε. Άραγε πόσοι από εμάς, μετά την εξομολόγηση, ζητήσαμε συγχώρεση από αυτούς που πικράναμε; Πόσοι από εμάς επιστρέψαμε στο σπίτι μας και αγκαλιάσαμε τον/την σύζυγο μας και τα παιδιά μας ζητώντας συγγνώμη για την συμπεριφορά μας; Πόσοι πήγαμε στον συνάδελφο μας στο γραφείο και απολογηθήκαμε με συντριβή για μία αδικία που του κάναμε;
Τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου μας είναι διαχρονικά και σκοπός τους είναι να μας οδηγήσουν σε μία ορθόδοξη πορεία ζωής, όχι όπως εμείς την φανταζόμαστε αλλά όπως ο Χριστός μας την καθορίζει. Ο Χριστός ήρθε στο “σπίτι” του Ζακχαίου και ο Ζακχαίος αποφάσισε να το “καθαρίσει” από τις βρωμιές και να το διατηρήσει για πάντα καθαρό. Και εμείς που πλησιάζουμε το Άγιο Ποτήριο της Θεία Κοινωνίας για να βάλλουμε τον Χριστό στο δικό μας σπίτι, ας το καθαρίσουμε από τις βρωμιές με το τρόπο που το έκανε ο Ζακχαίος.
Καλή και ευλογημένη Κυριακή
π. Ιωάννης Ψωμάς
Like this:
Like Loading...
Φανταστείτε στη σημερινή μας εποχή ένα κοντούλικο, καλοαναθρεμένο και καλοντυμένο ανθρωπάκι, γνωστό σε όλους λόγω του υψηλού αξιώματος του αλλά και των αδικιών του, να είναι σκαρφαλωμένο πάνω σε ένα δέντρο, αψηφώντας τα σχόλια του κόσμου, προκειμένου να δει Αυτόν για Τον οποίο όλοι περιγράφουν ως Μεσσία, Προφήτη, Υιό του Θεού, θαυματουργό ή με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρισμό που δηλώνει φανερά το πόσο σημαντικός είναι αυτός που έρχεται.
Αυτή ακριβώς την εικόνα παρουσιάζει και το σημερινός μας Ευαγγελικό ανάγνωσμα: ένας αρχιτελώνης, ο Ζακχαίος, γνωστός για τον πλούτο του αλλά και για το άδικο τρόπο με το οποίο τον απόκτησε, προκειμένου να δει τον ερχόμενο Κύριο, κάνει μια σειρά πράξεων που φαίνονται αδιανόητες για έναν άνθρωπο της θέσης του. Για να εγκλιματιστούμε καλύτερα με το κλίμα της εποχής θα πρέπει να καταλάβουμε ότι παρόλο που μιλάμε για μία διαφορετική εποχή, ορισμένα μοτίβα κοινωνικής συμπεριφοράς παραμένουν αναλοίωτα στο χρόνο.
Το πρώτο γεγονός που εκπλήσσει είναι η απόφαση του να ανέβει πάνω σε ένα δέντρο. Ένας άνθρωπος αυτής της κοινωνικής τάξης, προκειμένου να συναντήσει Αυτόν που μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα του, αψηφά κάθε επικριτικό σχόλιο, ταπεινώνει τον εαυτό του και γίνεται στην συμπεριφορά όμοιος με ένα παιδί. Τι όμως είναι αυτό που τον έφερε σε αυτό το σημείο; Τα στοιχεία που παραθέτει το Ευαγγέλιο για την ζωή του σε συνδυασμό με τις ιστορικές πληροφορίες που έχουμε για την συγκεκριμένη περίοδο μπορούν να μας οδηγήσουν σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα. Οι τελώνες (έφοροι) της εποχής εκείνης ήταν διορισμένοι υπάλληλοι του Ρωμαικού κράτους και είχαν ως υποχρέωση να μαζεύουν χρήματα ως φόρους από τους συμπολίτες τους. Οι ίδιοι δεν ελάμβαναν κάποιο μισθό από το κράτος και για να ζήσουν έπαιρναν περισσότερα χρήματα από τους φορολογούμενους, προκειμένου μέρος αυτών να το αποδώσουν στο κράτος και μέρος να το κρατήσουν για τον εαυτό τους. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο μισητοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι από την τοπική κοινωνία, καθώς και το μέγεθος της εκμετάλλευσης προκειμένουν να καρπωθούν κέρδη προς ιδιωτικό όφελος. Αυτή λοιπόν η χρόνια εκμετάλλευση των συμπολιτών του Ζακχαίου, καθώς και η εμφανής δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι του είχε πιθανόν δημιουργήσει στην ψυχή του τέτοια ψυχικά βάρη, που πλέον δεν άντεχε να ζει με τον τρόπο που ζούσε και προσπαθούσε να βρει τρόπο να εξιλεωθεί.
Το Ευαγγέλιο μας με ένα μοναδικό τρόπο μας παρουσιάζει βήμα βήμα αυτή την έμπρακτη εξιλέωση. Η συνάντηση του με τον Κύριο και η απόφαση του Χριστού να πάει σπίτι του αποτελεί το σημείο της ολοκληρωτικής αλλαγής της ζωής του. Ο Ζακχαίος βάζοντας τον Χριστό στο σπίτι Του κάνει μία εκ βαθέων εξομολόγηση που αποτελεί διαχρονικό παράδειγμα ως προς τον τρόπο εξομολογήσεως για όλους τους χριστιανούς. Δεν εξομολογείται μόνο τα αμαρτήματα του, μένοντας σε μία επιφανειακή ψυχολογική τακτοποίηση μέσω της παραδοχής των σφαλμάτων του. Η συγχώρεση που παίρνει από τον Χριστό μετατρέπεται σε έμπρακτη απόδειξη της μετάνοιας του όταν αποφασίζει να δώσει πίσω όλα όσα έχει κλέψει καθώς και το ήμισυ της περιουσία του στους φτωχούς ανεξάρτητα από το αν είχε πάρει χρήματα από αυτούς ο ίδιος. Ας αναλογιστούμε για μία στιγμή εμείς οι ίδιοι, όταν αποφασίζουμε να εξομολογηθούμε, τι πράττουμε. Η εξομολόγηση μας αποτελεί μία παράθεση των σφαλμάτων μας προς το πλησίον και εκεί τις περισσότερες φορές τελειώνουν όλα. Ικανοποιημένοι ότι πράξαμε το καθήκον μας, ξαλαφρωμένοι για το γεγονός ότι βρήκαμε το θάρρος να πούμε ότι μας βάρενε, συνεχίζουμε την καθημερινότητα μας. Στην καλύτερη περίπτωση μετανοούμε και συνειδητά πλέον αποφασίζουμε να αλλάξουμε και τον τρόπο ζωής μας αποφεύγοντας τα λάθη που κάναμε. Άραγε πόσοι από εμάς, μετά την εξομολόγηση, ζητήσαμε συγχώρεση από αυτούς που πικράναμε; Πόσοι από εμάς επιστρέψαμε στο σπίτι μας και αγκαλιάσαμε τον/την σύζυγο μας και τα παιδιά μας ζητώντας συγγνώμη για την συμπεριφορά μας; Πόσοι πήγαμε στον συνάδελφο μας στο γραφείο και απολογηθήκαμε με συντριβή για μία αδικία που του κάναμε;
Τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου μας είναι διαχρονικά και σκοπός τους είναι να μας οδηγήσουν σε μία ορθόδοξη πορεία ζωής, όχι όπως εμείς την φανταζόμαστε αλλά όπως ο Χριστός μας την καθορίζει. Ο Χριστός ήρθε στο “σπίτι” του Ζακχαίου και ο Ζακχαίος αποφάσισε να το “καθαρίσει” από τις βρωμιές και να το διατηρήσει για πάντα καθαρό. Και εμείς που πλησιάζουμε το Άγιο Ποτήριο της Θεία Κοινωνίας για να βάλλουμε τον Χριστό στο δικό μας σπίτι, ας το καθαρίσουμε από τις βρωμιές με το τρόπο που το έκανε ο Ζακχαίος.
Καλή και ευλογημένη Κυριακή
π. Ιωάννης Ψωμάς
Like this: