Υπερβαίνοντας την ζωή για να αποκτήσω Ζωή.

Το σημερινό Ευαγγέλιο, την 2η Κυριακή μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, ασχολείται με ένα ιστορικό γεγονός: αυτό της προσέλευσης των Μυροφόρων στον τάφο του Κυρίου προκειμένου να αλλείψουν με αρώματα το νεκρό σώμα Του. Οι μυροφόρες αφού ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα ήρθαν την πρώτη της εβδομάδος, την Κυριακή πολύ πρωΐ, όπως αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές στο μνήμα για ν’ αλείψουν με αυτά το σώμα του Κυρίου . Ο Λουκάς αναφέρει:“Τη πρώτη της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η Ιωάννα και άλλες μαζί τους”. Ο Ματθαίος αναφέρει: “αργά το Σάββατο, ξημερώνοντας την πρώτη της εβδομάδος και δύο μυροφόρες προσήλθαν”. Ο Ιωάννης αναφέρει “Το πρωΐ, ενώ ήταν σκοτεινά και ήταν μόνο η Μαρία Μαγδαληνή”. Ενώ ο Μάρκος αναφέρει: “Πολύ πρωΐ της πρώτης της εβδομάδος και ήταν τρείς οι προσερχόμενες μυροφόρες”.
Φαίνονται βέβαια να διαφωνούν κάπως οι ευαγγελιστές μεταξύ τους τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών. Οι μυροφόρες ήταν πολλές και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, αλλά και δυο και τρεις φορές σταδιακά και όχι στον ίδιο χρόνο ακριβώς. 

Ο Όσιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει αναλυτικά ποιες ήταν οι Μυροφόρες: Η πρώτη Μυροφόρα είναι η Μαρία η Μαγδαληνή από την οποία ο Χριστός είχε βγάλει επτά δαιμόνια. Και για αυτή την ευεργεσία τον ακολουθούσε. Μετά την ανάληψη του Χριστού πήγε στη Ρώμη στον αυτοκράτορα Τιβέριο και θεράπευσε το μάτι του. Επίσης κατήγγειλε στον Τιβέριο τον Πιλάτο και τους αρχιερείς για την άδικη σταύρωση του Χριστού κι αυτός τους θανάτωσε. Η Μαρία η Μαγδαληνή πέθανε στην Έφεσο όπου την έθαψε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Αργότερα ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός, πήρε τα λείψανά της στην Κωνσταντινούπολη. Δεύτερη ήταν η Σαλώμη κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον μικρό Ζεβεδαίο. Τρίτη μυροφόρος ήταν η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά ο οποίος ήταν επίτροπος και οικονόμος στο σπίτι του βασιλιά Ηρώδη. Τέταρτη η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου η οποία προηγουμένως είχε αλείψει τον Χριστό με το μύρο όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Πέμπτη ήταν η αδερφή της η Μάρθα η οποία υπηρετούσε τον Χριστό με πολύ προθυμία από την αρχή. Έκτη είναι η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά. Αυτή τη Μαρία, ο ευαγγελιστής Ιωάννης ονομάζει «αδελφή της Θεοτόκου». Ο Ιωακείμ, ο πατέρας της Παναγίας είχε ένα αδελφό και όταν εκείνος πέθανε χωρίς να έχει παιδί, πήρε την γυναίκα του ως σύζυγο του σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο. Με αυτήν απέκτησε ένα παιδί, τη Μαρία. Έβδομη Μυροφόρος ήταν η Σωσσάννα.

Υπογραμίζουμε την ιστορικότητα του γεγονότος για να δηλώσουμε την καταγραφή αλλά και ταυτόχρονα την απουσία της συνήθους πληθώρας  θεολογικών ερμηνειών σε κάτι που αφορά την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού.

Πράγματι, αν αναζητήσουμε τις ερμηνείες και τις θεολογικές αναλύσεις που αφορούν στο συγκεκριμένο τμήμα που περιγράφεται με το παρόμοιο τρόπο στα συνοπτικά Ευαγγελια και με μικρές παραλλαγές στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, μάλλον θα δυσκολευτούμε. Και αυτό διότι ορισμένα γεγονότα της ιστορικής πραγματικότητας του Χριστού είναι οφθαλμοφανώς αποκαλυμμένα μέσα από το πρίσμα της σταύρωσης και της ανάστασης Του που συνοψίζεται σε μία λέξη: “αγάπη.” Τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το αδύναμο κατά τα άλλα φύλο που αψηφά κινδύνους, προκειμένου να “τακτοποιήσει” όπως όφειλε το σώμα του Ηγαπημένου; Αξιοθαύμαστο το θάρρος και η τόλμη τους, όταν γι’ αυτές τις γυναίκες ο Κύριος μας δεν ήταν ακόμα ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο αποκεκαλυμμένος Μεσσίας αφού ακόμα δεν αποκαλυθφεί η ανάσταση Του. Η εκδήλωση της αγάπης τους αυτής κατέβασε τις ουράνιες δυνάμεις, άγγελο Κυρίου, για να μεταφέρει το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως. Άραγε πόσες φορές βλέπουμε Άγγελο Κυρίου να εξηγεί ή να ερμηνεύει τόσο φανερά, τόσο αληθινά, τόσο άμεσα σε άνθρωπο κάποιο γεγονός μέσα στις Γραφές; Μάλλον λίγες.

Δεν ήταν μόνο η σπουδαιότητα του γεγονότος της Αναστάσεως που αποκαλύπτεται μέσα από κάποια ουράνια δύναμη, αλλά και η συνέργεια και η συγκατάθεση του ανθρώπου που παραδίδεται χωρίς περιορισμούς και όρια στην αγάπη του Θεού, αψηφώντας συμβιβασμούς και δεύτερες σκέψεις. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός της αποκάλυψης της Αναστάσεως του Χριστού με αυτόν τον τρόπο. Πόσο εύκολο δεν θα ήταν να εμφανιστεί ο ίδιος άγγελος, εκτός τάφου σε κάποιον από τους μαθητές και να ανακοινώσει το “Κύριος ουκ έστιν ώδε”; Και όμως, για ακόμη μιά φορά, έπρεπε να πραγματοποιηθεί πρώτα η κίνηση του ανθρώπου προς τον Θεό, προκειμένου να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση της ανθρώπινης αγάπης που υπερβαίνει το βόλεμα, το καθημερινό, αψηφά το κίνδυνο για να αγκαλιάσει στοργικά τον ηγαπημένο.

Στην σημερινή μας πραγματικότητα οφείλουμε να καταργήσουμε αυτή την χλιαρότητα της εκδήλωσης της αγάπης μας με τον ίδιο τρόπο που το έπραξαν οι Μυροφόρες. Μία ομάδα γυναικών που αψηφά την ίδια τους την ζωή, για να εκδηλώσει την αγάπη της στην Ζωή. Ας ξεκινήσουμε σήμερα από τον διπλανό μας, από το άντρα μας, την γυναίκα μας, τους γονείς μας. Ας μην περιμένουμε πότε θα εμφανιστεί ο Χριστός στην ζωή μας για να του πούμε ότι Τον αγαπάμε και για να του Το δείξουμε έμπρακτα. Γιατί ο Χριστός εμφανίζεται κάθε μέρα δίπλα μας μέσα από τον συνάνθρωπό μας.

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα,

π. Ιωάννης Ψωμάς