Πότε είναι η δική μου Πεντηκοστή;

Δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη του Κυρίου, πενήντα από την Ανάστασή Του,  γεννήθηκε η Εκκλησία σε ένα ανώγι της Ιερουσαλήμ, καθώς το Άγιο Πνεύμα έθεσε το θεμέλιο της ζωής της, καταβαίνον με τη μορφή πύρινων γλωσσών και εγκαθιστάμενο χαρισματικά στους αποστόλους, σε πολλούς άλλους μαθητές και μαθήτριες του Χριστού, αλλά και στην Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία, τη μητέρα του Κυρίου (συνολικά σε 120 περίπου πρόσωπα), ενώ ήσαν προσευχόμενοι και συγκεντρωμένοι όλοι εκεί. Το γεγονός περίτρανα αποδείχθηκε με τη μοναδική αμέσως μετά διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου -δια της οποίας προστέθηκαν 3.000 άτομα στην Πρώτη εκείνη Εκκλησία- αλλά και στη συνέχεια των υπολοίπων αποστόλων, και τα εκπληκτικά θαύματα που επιτέλεσαν. Μάλιστα η μεταστροφή του αποστόλου Παύλου και τα μεγάλα θαύματα που και εκείνος έκανε (βλ. Πράξεις των Αποστόλων) βεβαιώνουν την ύπαρξη και δράση του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο.

Πρόλο που όλοι λίγο – πολύ γνωρίζουμε τι εορτάζουμε την Πεντηκοστή (αν και αυτό με πολλά ερωτηματικά), ωστόσο αδυνατούμε να προσδιορίσουμε αν και πότε το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας (και όχι μία ακατανόητη, μακρινή ανώτερη δύναμη), ήλθε, αν ήλθε σε εμάς. Η γέννηση μας, ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης πράξης και της Θεικής βούλησης, από μόνη της μας δίνει όλες τις ιδιότητες και τα χαρίσματα της ανθρωπίνης φύσεως και επιπλέον το δώρο της αθανασίας που παρέχεται δωρεάν σε κάθε άνθρωπο ως αποτέλεσμα της σταύρωσης και ανάστασης του Χριστού μας. Με άλλα λόγια, η ανάσταση του Χριστού είχε ως αποτέλεσμα να παραχωρηθεί δωρεάν σε κάθε άνθρωπο και η δική του ανάσταση, αφού ο θάνατος νικήθηκε εφάπαξ. Η συμμετοχή μας ή όχι όμως στην Βασιλεία του Θεού είναι διαφορετικό θέμα.

Ο άνθρωπος, ως ων ελεύθερης βούλησης, έχει την δυνατότητα επιλογής από αυτή την ζωή για το που θα πάει στην “επόμενη.” Η σχέση μας με τον Θεό δεν είναι απρουπόθετη αλλά απατεί και την δική μας συνέργεια. Ως αδελφοί του Χριστού και τέκνα του Θεού Πατρός, προκειμένου να επιτύχουμε την ένωσή μας μαζί του οφείλουμε να μιμηθούμε και την ίδια την ζωή Του. Με άλλα λόγια πρέπει και εμείς, όπως και Αυτός να πεθάνουμε και να αναστηθούμε. Όχι όμως με τον επώδυνο τρόπο που νομίζουμε. Ο Θεός μέσα στην άπειρη αγάπη Του και πρόνοια για το πλάσμα που δημιούργησε, μας έδωσε την δυνατότητα να πεθάνουμε και να αναστηθούμε μέσω της βάπτισής μας. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος έναρξης μίας ζωής που έχει την δυνατότητα να ακολουθήσει τον δρόμο ένωσης με τον Δημιουργό. Κάθε άλλος τρόπος είναι αδύνατος. Η βάπτισή μας είναι ταυτόχρονα και η δική μας Πεντηκοστή διότι αυτό που μας χαρίζεται δωρεάν, ως δώρο, είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο ίδιος ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα. Πόση η μεγαλοσύνη Αυτού και ποιο το μέγεθος της Θείας Χάρις και αγάπης Του! Η βάφτισή μας είναι η μοναδική και ανεπανάληπτη στιγμή που η ανθρώπινη φύση ξαναγεννιέται και μέσω του Αγίου Πνεύματος, της προστίθενται νέα μέλη, νέες ικανότητες, νέες ιδιότητες σύμφωνα με τις οποίες μπορεί πλέον να προχωρήσει στο καινούργιο ταξίδι με προορισμό τον Θεό. Είναι πολύ απλά τα καινούργια νοητά χέρια και πόδια, η καινούργια νοητή καρδιά που χορηγείται θαυματουργικά και μυστικά, ώστε να μας καταστήσει ικανούς να περπατήσουμε τον σωτήριο δρόμο της συνάντησης με τον Δημιουργό μας.

Τον μισό δρόμο ήδη μας τον χάρισε η αγάπη του Θεού. Σαν να μας έδωσε τις μισές λύσεις στα θέματα των εξετάσεων. Οι άλλες μισές όμως είναι δικό μας θέμα. Αν η βάπτιση είναι η αναγέννηση και αναδημιουργία μας κυριολεκτικά και ανεπανάληπτα, το Χρίσμα είναι η δύναμη και η ενέργεια για να πορευθούμε εις την άνω Ιερουσαλήμ. Κάθε όμως ενέργεια απαιτεί και την ανάλογη τροφή που δεν είναι τίποτα άλλο από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Έτσι απλά θέλησε ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας να πειγράψει την εν Χριστώ ζωή μας. Έτσι απλά πρέπει και εμείς να την νοήσουμε και να πορευθούμε.

Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι οι αλήθειες του Θεού μας είναι απλές όπως και απλός είναι ο ίδιος. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, με την θεία φώτιση, μας εμήνευσαν θεόπνευστα και το ποιος είναι ο Θεός και το τι εμείς πρέπει να κάνουμε προκειμένου να Τον συναντήσουμε στην καθημερινότητα μας, σήμερα, τώρα, όχι αύριο, όχι μετά τον θάνατο, αφού θάνατος δεν υπάρχει. Δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό. Από εμάς δύο πράγματα είναι απαραίτητα: πίστη και θέληση. Για να υπάρξει όμως πίστη και θέληση πρέπει να υπάρξει και γνώση. Γνώση σε Ποιον και σε τι πιστεύουμε. Και αυτό απαιτεί τον δικό μας προσωπικό αγώνα.

Ας παρακαλέσουμε λοιπόν τον Παράκλητο, το Πνεύμα της αληθείας που βρίσκεται μέσα μας να μας φωτίσει τον δρόμο που ήδη χάραξε ο Κύριος μας με την ενσάρκωση, την σταύρωση και την ανάσταση Του. Τον ίδιο χαραγμένο δρόμο πρέπει και εμείς να ακολουθήσουμε και όχι να χαράξουμε κάποιο νέο.

Καλή και ευλογημένη Αγία Πεντηκοστή

π. Ιωάννης Ψωμάς