Το κάλεσμα ενός μεθυσμένου. Μία ιστορία του Αγ. Ιωάννη της Κροστάνδης

Όταν ο Άγιος Ιωάννης ήταν ακόμα νεαρός ιερέας, κάποτε βρέθηκε μπροστά σε μία πολύ φτωχική οικογένεια στην Κροστάνδη. Αυτό που αντίκρυσαν τα μάτια του ήταν αποκαρδιωτικό: βρωμιά, ακαταστασία, μία νεαρή γυναίκα εξαντλημένη από τα χτυπήματα και την συμπεριφορά του μέθυσου άνδρα της, και δύο μικρά παιδιά. Ο π. Ιωάννης μπήκε μέσα στο σπίτι, κάθισε στην καρέκλα της κουζίνας και πήρε τα δύο παιδιά αγκαλιά στα γόνατα του. Εκείνη ακριβώς την στιγμή η πόρτα ξαφνικά άνοιξε και μπήκε μέσα ο τυφλός από το μεθύσι άνδρας και πατέρας των παιδιών με μάτια αγριεμένα. Βλέποντας ένα ιερέα στο σπίτι του έχασε τα λογικά του. Λίγο πριν του επιτεθεί, σταμάτησε και τον ρώτησε: “Παπά, τι δουλειά έχεις εσύ στο σπίτι μου;”

Ο π. Ιωάννης παρέμεινε σιωπηλός. Κοίταξε τον άνδρα στα μάτια και απάντησε: “Κοίταξε τον παράδεισο μέσα τον οποίο ζεις – τι όμορφα παιδιά έχεις, τι καταπληκτική γυναίκα που έχεις! Μην ανταλλάξεις αυτόν τον παράδεισο με την καπνισμένη ατμόσφαιρα μίας ταβέρνας.”

Μόνο αυτά τα απλά λόγια του είπε. Ούτε παραινέσεις, ούτε υποδείξεις, ούτε καθοδήγηση. Μόνο ένα απλό κάλεσμα που όμως ήταν ικανό να συγκλονίσει τον μεθυσμένο άνδρα. Αυτή η φράση έκανε τον μεθυσμένο άνδρα να κλάψει και να επιστρέψει σε μία διαφορετική ζωή.

Μήπως όμως κάτι ανάλογο δεν βιώνουμε και σήμερα; Έχουμε την εντύπωση, όλοι εμείς οι ζώντες στον κόσμο “φυσιολογικά” ότι απέχουμε κατά πολύ από τον μεθυσμένο της Κροστάνδης.  Ζούμε με την ψευδαίσθηση της καθημερινότητας, αγωνιζόμενοι για όλο και περισσότερες ανέσεις που θα μας εξασφαλίσουν μία ποιοτικότερη ζωή αλλά μας βυθίζουν σε ένα αδυσώπητο κύκλο υποχρεώσεων, και μαζί με εμάς και τις οικογένειες μας. Η εικόνα της εξαντλημένης συζύγου που αναφέραμε πιο πάνω και του μεθυσμένου άνδρα έχει απόλυτη ταύτιση με αυτό που ζούμε σήμερα. Μεθυσμένοι από το κυνήγι της επιτυχίας και των ανέσεων, εξουθενώνουμε και τον εαυτό μας και τους “αγαπώντας υμάς”. Μήπως και σε εμάς κάποιος πρέπει να πει: “Κοίταξε τον παράδεισο που έχεις και μην τον ανταλλάσσεις με την θολή ατμόσφαιρα μίας εφήμερης επιτυχίας.”

Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ο Κύριος μας, καλεί όλους μας, ως άλλους μαθητές να αναλογιστούμε την πραγματική κατάσταση που βιώνουμε εμείς και τα παιδιά μας. Μας καλεί να τα αφήσουμε όλα και να Τον ακολουθήσουμε, όχι αρνούμενοι την ζωή αλλά την ματαιότητα. Με άλλα λόγια μας καλεί να δούμε την ζωή μας μέσα από το πρίσμα της παράδοσης στο δικό Του θέλημα. Συνηθίσαμε είτε να Τον αρνούμαστε ολοκληρωτικά και απαξιωτικά, είτε να πηγαίνουμε κοντά Του χλιαρά, με τους δικούς μας όρους και τα δικά μας θέλω, προσπαθώντας να προσαρμόσουμε τον Θεό στην ζωή μας και όχι την ζωή μας στον Θεό. Ουδέποτε όμως ο Χριστός φάνηκε χλιαρός απέναντι μας. Ουδέποτε θέλησε να μας προσεγγίσει συμβατικά. Παράδωσε ολοκληρωτικά τον εαυτό Του για την δική μας σωτηρία, και αυτό είναι που περιμένει από εμάς.

Ο Θεός μας δεν ζητάει από εμάς την τελειότητα, και την απόλυτη καθαρότητα, γιατί απλά δεν μπορούμε να την πετύχουμε. Ζητάει  την προαίρεση μας και την προσπάθεια μας. Ζητάει τον καλό αγώνα. Μας καλεί να μπούμε στο στάδιο που θα οδηγήσει στην δική μας ολοκλήρωση. Ζητάει επιτέλους να σταματήσουμε για κάποια στιγμή να τρέχουμε ανεξέλεγκτα προσπαθώντας άσκοπα να κατευνάσουμε τους πόθους και κατ’ επέκταση τις ενοχές μας, και μέσα στην ηρεμία και την ειρήνη της πίστης να παραδοθούμε στο θέλημα Του.

Καλή και ευλογημένη Κυριακή.

π. Ιωάννης Ψωμάς