Ίσως από τις δυσκολότερες στιγμές που έζησα ήταν η εικόνα της Παναγίας μας να στέκει εν τω μέσω του ναού κατά την διάρκεια των Χαιρετισμών, χωρίς να υπάρχει ένας πιστός να την προσκυνήσει. Ζούμε σε μία περίοδο που δοκιμάζονται τα πάντα γύρω μας. Η πίστη μας, η υπακοή μας, η νηστεία στους λογισμούς μας, η ψυχική και σωματική ισορροπία μας. Και κυρίως αναφέρομαι στους πιστούς Χριστιανούς που ο ναός αποτελεί την καταφυγή τους και το θεμέλιο της ύπαρξης τους.
Τα ερωτήματα που βασανίζουν όλους μας πολλά. Πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση, τι θα γίνει μετά τις δύο εβδομάδες εφαρμογής των μέτρων (αναφέρομαι στην Ολλανδία), τι θα γίνει με τα σχολεία, πως θα εορτάσουμε το Πάσχα; Ήρθε ίσως η στιγμή να περάσουμε μία πραγματική Σαρακοστή. Έως τώρα το μόνο που μας ενδιέφερε και στο οποίο μετατοπίζαμε την προσοχή μας είναι το πόσο και τι είδους φαγητό θα νηστέψουμε καθώς και το πόσο συχνά μπορούμε να πάμε ή να μην πάμε στη Εκκλησία. Και τώρα;
Πραγματικά δεν γνωρίζω ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Γνωρίζω όμως ότι ο Άγιος Θεός μας είναι μαζί μας και ότι όπως ποτέ δεν εγκατέλειψε το πλήρωμα της Εκκλησίας του, ούτε τώρα δεν θα το εγκαταλείψει. Αυτή την περίοδο η Ιεραρχία της Εκκλησίας λαμβάνει αποφάσεις που ως μοναδικό γνώμονα έχουν το καλό των πιστών. Ποιος κληρικός αντέχει να βλέπει το ναό του κλειστό; Ουδείς. Όμως εμείς που πρώτοι διδάσκουμε την υπακοή, καλούμαστε να την εφαρμόσουμε για το καλό όλων μας. Αυτή την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας εντείνουμε όλοι μας τις προσευχές μας προς τον Κύριο. Ας Του ζητήσουμε να μας ξαναδώσει σύντομα την ευκαιρία να Τον λατρέψουμε πραγματικά. Ας αλλάξουμε την ζωή μας κάνοντας ένα βήμα προς το θέλημα Του και όχι προς το δικό μας. Ας περιβάλλουμε με αγάπη, εμπιστοσύνη και προσευχή τους κληρικούς όλων των βαθμίδων που μοναδικός γνώμονας και σκέψη τους είναι το καλό των άλλων και όχι το προσωπικό τους συμφέρον. Ας μάθουμε να κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Κυρίου μας αλλά και μεταξύ μας.
Στην Ορθόδοξη πνευματική παράδοση, η υπακοή είναι βασική αρετή: υπακοή στον Κύριο, στο Ευαγγέλιο, στην Εκκλησία (Ματ. 18.17), στους ηγέτες της Εκκλησίας (Εβ 13.7), στους γονείς και στους πρεσβύτερους, σε “κάθε διάταγμα του ανθρώπου “(1 Πέτρου 2.13, Ρωμ. 13.1),« μεταξύ τους από το σεβασμό προς τον Χριστό »(Εφ 6.21). Δεν υπάρχει πνευματική ζωή χωρίς υπακοή, καμία ελευθερία ή απελευθέρωση από τα αμαρτωλά πάθη και τις σφοδρές επιθυμίες. Να υποτάσσεσαι στην πειθαρχία του Θεού σε όλες τις ανθρώπινες μορφές του, είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτηθεί “η ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού” (Ρωμ. 8.21). Ο Θεός επιτρέπει να πειραχτούμε ως παιδιά Του από τη μεγάλη αγάπη Του για μας. “Αυτός μας πειθαρχεί για το καλό μας, ώστε να μοιραστούμε την αγιότητά Του” (Εβρ 12.3-11). Η υπακοή μας στις εντολές και στην πειθαρχία του Θεού είναι το αποκλειστικό σημάδι της αγάπης μας για τον ίδιο και τον Υιό Του.
Έφτασε ο καιρός της νηστείας. Μιας νηστείας πολύπλευρης που όμως σκοπό έχει να μας καταστήσει πιο δυνατούς.
Εάν ο Θεός είναι μαζί μας ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;
Ίσως από τις δυσκολότερες στιγμές που έζησα ήταν η εικόνα της Παναγίας μας να στέκει εν τω μέσω του ναού κατά την διάρκεια των Χαιρετισμών, χωρίς να υπάρχει ένας πιστός να την προσκυνήσει. Ζούμε σε μία περίοδο που δοκιμάζονται τα πάντα γύρω μας. Η πίστη μας, η υπακοή μας, η νηστεία στους λογισμούς μας, η ψυχική και σωματική ισορροπία μας. Και κυρίως αναφέρομαι στους πιστούς Χριστιανούς που ο ναός αποτελεί την καταφυγή τους και το θεμέλιο της ύπαρξης τους.
Τα ερωτήματα που βασανίζουν όλους μας πολλά. Πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση, τι θα γίνει μετά τις δύο εβδομάδες εφαρμογής των μέτρων (αναφέρομαι στην Ολλανδία), τι θα γίνει με τα σχολεία, πως θα εορτάσουμε το Πάσχα; Ήρθε ίσως η στιγμή να περάσουμε μία πραγματική Σαρακοστή. Έως τώρα το μόνο που μας ενδιέφερε και στο οποίο μετατοπίζαμε την προσοχή μας είναι το πόσο και τι είδους φαγητό θα νηστέψουμε καθώς και το πόσο συχνά μπορούμε να πάμε ή να μην πάμε στη Εκκλησία. Και τώρα;
Πραγματικά δεν γνωρίζω ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Γνωρίζω όμως ότι ο Άγιος Θεός μας είναι μαζί μας και ότι όπως ποτέ δεν εγκατέλειψε το πλήρωμα της Εκκλησίας του, ούτε τώρα δεν θα το εγκαταλείψει. Αυτή την περίοδο η Ιεραρχία της Εκκλησίας λαμβάνει αποφάσεις που ως μοναδικό γνώμονα έχουν το καλό των πιστών. Ποιος κληρικός αντέχει να βλέπει το ναό του κλειστό; Ουδείς. Όμως εμείς που πρώτοι διδάσκουμε την υπακοή, καλούμαστε να την εφαρμόσουμε για το καλό όλων μας. Αυτή την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας εντείνουμε όλοι μας τις προσευχές μας προς τον Κύριο. Ας Του ζητήσουμε να μας ξαναδώσει σύντομα την ευκαιρία να Τον λατρέψουμε πραγματικά. Ας αλλάξουμε την ζωή μας κάνοντας ένα βήμα προς το θέλημα Του και όχι προς το δικό μας. Ας περιβάλλουμε με αγάπη, εμπιστοσύνη και προσευχή τους κληρικούς όλων των βαθμίδων που μοναδικός γνώμονας και σκέψη τους είναι το καλό των άλλων και όχι το προσωπικό τους συμφέρον. Ας μάθουμε να κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Κυρίου μας αλλά και μεταξύ μας.
Στην Ορθόδοξη πνευματική παράδοση, η υπακοή είναι βασική αρετή: υπακοή στον Κύριο, στο Ευαγγέλιο, στην Εκκλησία (Ματ. 18.17), στους ηγέτες της Εκκλησίας (Εβ 13.7), στους γονείς και στους πρεσβύτερους, σε “κάθε διάταγμα του ανθρώπου “(1 Πέτρου 2.13, Ρωμ. 13.1),« μεταξύ τους από το σεβασμό προς τον Χριστό »(Εφ 6.21). Δεν υπάρχει πνευματική ζωή χωρίς υπακοή, καμία ελευθερία ή απελευθέρωση από τα αμαρτωλά πάθη και τις σφοδρές επιθυμίες. Να υποτάσσεσαι στην πειθαρχία του Θεού σε όλες τις ανθρώπινες μορφές του, είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτηθεί “η ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού” (Ρωμ. 8.21). Ο Θεός επιτρέπει να πειραχτούμε ως παιδιά Του από τη μεγάλη αγάπη Του για μας. “Αυτός μας πειθαρχεί για το καλό μας, ώστε να μοιραστούμε την αγιότητά Του” (Εβρ 12.3-11). Η υπακοή μας στις εντολές και στην πειθαρχία του Θεού είναι το αποκλειστικό σημάδι της αγάπης μας για τον ίδιο και τον Υιό Του.
Έφτασε ο καιρός της νηστείας. Μιας νηστείας πολύπλευρης που όμως σκοπό έχει να μας καταστήσει πιο δυνατούς.
Εάν ο Θεός είναι μαζί μας ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;
π. Ιωάννης Ψωμάς
Like this: