Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει σε μία εποχή που κυνηγάει απεγνωσμένα την υγεία, ενώ το μόνο το οποίο βιώνει είναι η πραγματικότητα της αρρώστιας σε όλες της τις μορφές. Μάθαμε να αναζητάμε τον Θεό στην αμαρτία γιατί κανένας δε μας μίλησε, κανένας δε μας δίδαξε την ευλογία της χαράς.
Είδαμε τον Θεό ως απουσία, ως τιμωρία, ως εξουσία, ως δίκη γιατί αυτή την εμπειρία έχει ο δυτικός τρόπος ζωής. Αρνηθήκαμε ή θέσαμε σε αμφιβολία τους Πατέρες της εκκλησίας μας που μίλησαν για την πρόνοια Του, την αγάπη Του, τη φροντίδα Του, τη συγχωρητικότητα Του, και πάνω από όλα την παρουσία Του μέσα στην καθημερινότητα της ζωής μας.
Η ζωή μας στη γη έγινε η χαμένη ευκαιρία του Παραδείσου που αρνηθήκαμε, αντί να βιωθεί ως η υποσχόμενη γη της Επαγγελίας στην οποία ο Θεός μας διδάσκει πως πρέπει να ζούμε στον Παράδεισο που χάσαμε.
Δώσαμε το βάρος της προσοχής μας στην αποφυγή της αμαρτίας και απολέσαμε τη γλυκιά γεύση της Θείας Χάριτος. Ο Λόγος του Θεού, η καλή αγγελία που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο Του, μετατράπηκε σε ένα δύσκολο φορτίο, σε μία ιστορία πόνου, αγωνίας, σταύρωσης, όπου η φιγούρα Του Θεού εξευτελίζεται και γίνεται άξια της ανθρώπινης συμπόνοιας. Μας ξέφυγε μέσα από τα χέρια μας η Ανάσταση Του, το άνοιγμα του παραδείσου, η θεϊκή προοπτική, η επιστροφή στην κατά Χάρη Του ανθρώπινη θεϊκότητα μας. Η Ανάσταση Του έγινε μία στιγμιαία κατάσταση μέσα στη Μεγάλη μας Σαρακοστή που καλούμαστε να την εορτάσουμε εν τόπω και χρόνω, και μετά επιστρέφουμε στη μιζέρια μας.
Ας θυμόμαστε τις ημέρες που έρχονται ότι σημασία δεν έχει η αμαρτία, η άρνηση της αρρώστιας μας. Σημασία και νόημα έχει η Τριαδική παρουσία του Θεού μας, ο οποίος εξορίστηκε μαζί μας από τον Παράδεισο για να μας ξαναφέρει πίσω σε αυτόν. Ποιος πατέρας ζει μόνος του μέσα σ’ ένα παράδεισο όταν το παιδί του βρίσκεται στην κόλαση που το ίδιο δημιούργησε λόγω των προβληματικών επιλογών του; Ποιος πατέρας βλέπει το σπλάχνο του να χάνεται στη φωτιά της αμαρτίας και δεν πέφτει μέσα σε αυτή για να το βγάλει;
Η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μία συνεχής ενθύμηση της αρρώστιας, όποια και αν είναι αυτή. Ο Χριστός μας έπαθε για να μας δώσει φως εδώ και τώρα, σε αυτή τη ζωή. Η Βασιλεία των Ουρανών προσφέρθηκε με την Ανάσταση Του, όχι ως μεταθανάτια εμπειρία του ανθρώπου αλλά ως κατάργηση του θανάτου και εμπειρία παροντική.
Ας είναι αυτή η Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή το παράθυρο μέσα από το οποίο θα βιώσουμε τη χαρά της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Ας ακολουθήσουμε το δρόμο που άνοιξαν οι Άγιοι μας και ας περπατήσουμε με ασφάλεια και χωρίς φόβο μέσα σε αυτόν. Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε πράξη όλα όσα αυτοί μας δίδαξαν και να είμαστε βέβαιοι ότι θα φτάσουμε με ασφάλεια στον προορισμό μας.
Καλή Σαρακοστή!
του Πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννη Ψωμά
Like this:
Like Loading...
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει σε μία εποχή που κυνηγάει απεγνωσμένα την υγεία, ενώ το μόνο το οποίο βιώνει είναι η πραγματικότητα της αρρώστιας σε όλες της τις μορφές. Μάθαμε να αναζητάμε τον Θεό στην αμαρτία γιατί κανένας δε μας μίλησε, κανένας δε μας δίδαξε την ευλογία της χαράς.
Είδαμε τον Θεό ως απουσία, ως τιμωρία, ως εξουσία, ως δίκη γιατί αυτή την εμπειρία έχει ο δυτικός τρόπος ζωής. Αρνηθήκαμε ή θέσαμε σε αμφιβολία τους Πατέρες της εκκλησίας μας που μίλησαν για την πρόνοια Του, την αγάπη Του, τη φροντίδα Του, τη συγχωρητικότητα Του, και πάνω από όλα την παρουσία Του μέσα στην καθημερινότητα της ζωής μας.
Η ζωή μας στη γη έγινε η χαμένη ευκαιρία του Παραδείσου που αρνηθήκαμε, αντί να βιωθεί ως η υποσχόμενη γη της Επαγγελίας στην οποία ο Θεός μας διδάσκει πως πρέπει να ζούμε στον Παράδεισο που χάσαμε.
Δώσαμε το βάρος της προσοχής μας στην αποφυγή της αμαρτίας και απολέσαμε τη γλυκιά γεύση της Θείας Χάριτος. Ο Λόγος του Θεού, η καλή αγγελία που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο Του, μετατράπηκε σε ένα δύσκολο φορτίο, σε μία ιστορία πόνου, αγωνίας, σταύρωσης, όπου η φιγούρα Του Θεού εξευτελίζεται και γίνεται άξια της ανθρώπινης συμπόνοιας. Μας ξέφυγε μέσα από τα χέρια μας η Ανάσταση Του, το άνοιγμα του παραδείσου, η θεϊκή προοπτική, η επιστροφή στην κατά Χάρη Του ανθρώπινη θεϊκότητα μας. Η Ανάσταση Του έγινε μία στιγμιαία κατάσταση μέσα στη Μεγάλη μας Σαρακοστή που καλούμαστε να την εορτάσουμε εν τόπω και χρόνω, και μετά επιστρέφουμε στη μιζέρια μας.
Ας θυμόμαστε τις ημέρες που έρχονται ότι σημασία δεν έχει η αμαρτία, η άρνηση της αρρώστιας μας. Σημασία και νόημα έχει η Τριαδική παρουσία του Θεού μας, ο οποίος εξορίστηκε μαζί μας από τον Παράδεισο για να μας ξαναφέρει πίσω σε αυτόν. Ποιος πατέρας ζει μόνος του μέσα σ’ ένα παράδεισο όταν το παιδί του βρίσκεται στην κόλαση που το ίδιο δημιούργησε λόγω των προβληματικών επιλογών του; Ποιος πατέρας βλέπει το σπλάχνο του να χάνεται στη φωτιά της αμαρτίας και δεν πέφτει μέσα σε αυτή για να το βγάλει;
Η ζωή μας δεν μπορεί να είναι μία συνεχής ενθύμηση της αρρώστιας, όποια και αν είναι αυτή. Ο Χριστός μας έπαθε για να μας δώσει φως εδώ και τώρα, σε αυτή τη ζωή. Η Βασιλεία των Ουρανών προσφέρθηκε με την Ανάσταση Του, όχι ως μεταθανάτια εμπειρία του ανθρώπου αλλά ως κατάργηση του θανάτου και εμπειρία παροντική.
Ας είναι αυτή η Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή το παράθυρο μέσα από το οποίο θα βιώσουμε τη χαρά της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας. Ας ακολουθήσουμε το δρόμο που άνοιξαν οι Άγιοι μας και ας περπατήσουμε με ασφάλεια και χωρίς φόβο μέσα σε αυτόν. Ας δοκιμάσουμε να κάνουμε πράξη όλα όσα αυτοί μας δίδαξαν και να είμαστε βέβαιοι ότι θα φτάσουμε με ασφάλεια στον προορισμό μας.
Καλή Σαρακοστή!
του Πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννη Ψωμά
Like this: